Lesgeven
(4 oktober 2023.)
De pandemie is voorbij. Maar anno nu gaan we van crisis naar crisis.
...en we zitten al bijna een jaar in de pandemie: vrijwel alle projecten met, voor & door kinderen zijn stilgelegd. Dus tijd om zelf weer meer creatief te zijn. Maar mijn elf celloleerlingen zie ik regelmatig en geld verdienen is ook belangrijk en leuk.)
Redelijk vaak kom ik op een basisschool om één van de (mijn) musicals in één uur 'te doen' met een bepaalde groep, met medeneming van mijn cello's 'Madonna' of 'Rocco' - ik weet niet of ik dan aan het lesgeven ben maar die sessies zijn zeer energiek, positief en hilarisch. En de kinderen hebben grosso modo een geweldige tijd!
Ik ben begonnen met lesgeven in 1990, bij de Stichting Buitenkunst aan het Randmeer en in Drenthe. Mijn allereerste workshop (het was een week voor jongeren) verliep dramatisch. Ik wist in feite niet wat ik wilde (iets vaags met de Bolero van Ravel ...) en ik wilde niet wat ik wist. Dus keek men mij aan als een kip naar het oerwoud en moest ik, duizelig van verwarring en het besef dat ik faalde, de leiding tijdelijk aan een ander overgeven. Sindsdien is er veel gebeurt en verandert. Ik geef geen les meer Buitenkunst en Charme te Frankrijk en ik heb zes jaar lesgegeven op een middelbare school en muziektherapie gegeven aan kinderen in Kosovo, in dienst van Warchild. Ik geef celloles aan kinderen en volwassenen (privé en op de muziekschool van Uithoorn) en ik organiseer muziekworkshops in en voor het bedrijfsleven. Sinds vier jaar geef ik ook part-time muziekles in het basisonderwijs. Wat mijn eigen 'leren' betreft: Cello spelen, cello studeren. Uur na uur. Ik geef sinds zomer 2010 enkele weken les aan kinderen in een prachtig Herenhuis te Twello, opgezet door Arthur en Cathrine ('Muziekgarage'). In 2007 begon ik met De Dansende Tijger: door mij geschreven musicals worden door de groepen drie tot en met vijf uit het basisonderwijs ingestudeerd en uitgevoerd. De kinderen maken ook hun eigen kostuum en bouwen hun decor. Ik begeleid alles zelf met nu en dan onontbeerlijke ondersteuning van de ouders. De uitvoeringen zijn altijd bijzonder, net als het hele proces wat daaraan voorafgaat. De muziek wordt door mij 'live' op één van mijn cello's uitgevoerd. Zo nu en dan speel ik piano en soms speelt er een kind met mij mee. Kijk en luister verder maar op www.dedansendetijger.nl
(20 Augustus 2012:)
Lesgeven is leuk. Lesgeven is een roeping. Lesgeven is een noodzaak. Lesgeven is een verantwoordelijke taak. Als pedagoog wil ik alleen het beste van mezelf geven. Het is nog even zoeken naar nieuwe uitdagingen. Maar niets ten nadele van wat is. En is geweest. Vooralsnog staat het (af)schrijven van 'Leuke Buren !' op het menu. Een musical voor de groep 8. in het basisonderwijs. Over empathie, burenliefde en 'multi-culti perikelen'.
(September 2013:)
'Leuke Buren!' is af. En komt op de 'tijger-site' te staan. Het lesgeven binnen de schoolmuren voltrekt zich voornamelijk in 'De Werf' te Huizen. Naast muzieklessen ga ik ook (weer) een musical doen met de kinderen. Ik bereid 'dans & cello-workshops' voor.
(Augustus 2015:) Ik geef cello-les, nog steeds. Leerlingen in Uithoorn, Huizen en Haarlem. En straks wellicht in Ter Aar. Maar verder behoort lesgeven tot het verleden. Ik werk met kinderen, d.m.v. musical-projecten en dans-producties. Ik heb niet het gevoel dat ik les geef. Ik doe 'leuke dingen' met ze, met de kinderen. En daar worden ze blij en gelukkig van, voor zover ik dat werkelijk kan beoordelen.
(April 2016:)
Geen opsomming verder van alle nieuwe scholen waar ik 'leuke projectjes' doe. Als ze echt zo leuk zijn zullen alle betreffende kinderen dat op een goed moment hier of elders wel kenbaar maken. Wat wél nieuw is: Een musical doen in één uur! Met een klas, een groep. Ik bedoel één van mijn eigen musicals. Dat gebeurt met enige regelmaat en nu nog voornamelijk op basisscholen in Uithoorn.
(Januari 2017:)
Ik deed van oktober tot december 2016 een musical-project in de formule van vijftien met een groep van elf hoogbegaafde kinderen uit de groepen vier tot en met zeven. We deden "Thuis bij de Sneeuwbarbaren" en het proces verliep zoals wel vaker: Ik dacht dat ze niet geconcentreerd waren en er een rommeltje van maakten. Dat denk ik wel vaker, maar de waarheid ligt - zoals wel vaker bij hoogbegaafde kinderen - vele malen genuanceerder. Tijdens een pauze ging het gesprek in de groep (we zitten dan in een carré-opstelling) over als dan niet goed slapen: "wie heeft er moeite met inslapen en ligt vaak wakker?", vroeg ik. Alle vingers gingen direct de lucht in. "Wie heeft er geregeld nachtmerries?" En op twee na gingen de vingers de lucht in. Een van de kinderen keek daar zeer verdrietig en gekweld bij. Ik vertelde haar dat je nachtmerries kunt stoppen door jezelf aan te leren "wakker wordennnn!!!" tegen jezelf te roepen in de droom. En toen de dag van de uitvoering kwam liep ze stralend, fier, trots en blij rond en zij ze dat ze er geen last meer van had. Ze zei veel meer tegen me. En ik was weer eens zeer ontroerd, net als H. (mijn vriendin) en E. (de schooldirecteur) die er getuige van waren.
(Oktober 2018:)
Als ik de kinderen een opwarmdans laat doen, aan het begin van de allereerste repetitie en ik ga daarbij tekeer op Madonna gaan er minstens drie of vier van hen helemaal uit hun dak en komen goed los van de vloer. Van groep drie tot en met groep acht. Als ik identiek het zelfde programmaatje met hoogbegaafde kinderen doe, houden ze allemaal hun voeten op de vloer en is hun lichaamsgebruik van timide en tot bijna angstig te noemen. Van groep drie tot en met groep acht.
(26 januari 2021:)
Alles wat relevant is in deze staat uitgebreid beschreven op www.dedansendetijger.nl - mijn kindermusical-bedrijfje.
(4 oktober 2023:)
Cellolessen & kindermusicals - dat is wat anno nu mijn lesgeven behelst.
|
